این سازه، ادای دینی است به غنای فرهنگ و ادب پارسی، با نگاهی نو به عناصر بصری سنتی. الهام گرفته از بیت “ماییم و
نوای بینوایی، بسمالله اگر حریف مایی”، این اثر، دعوتی است به چالش، به تفکر، و به بازخوانی ارزشهای نهفته در سادگی و
تواضع . خط کوفی بنایی، با ریتم هندسی خود، نه تنها یادآور معماری اصیل ایرانی است، بلکه نمادی است از پایداری و استقامت. ترکیب
چوب، پلکسی و فلز، تضادی مدرن را به نمایش میگذارد؛ تضادی که در عین حال، هماهنگی و تعادلی چشمنواز ایجاد میکند . چوب، با گرمای طبیعی خود، یادآور ریشههای ماست. پلکسی، با شفافیت و سبکیاش، نمادی از نوآوری و آیندهنگری است. و
فلز، با استحکام و دوام خود، بر پایداری این اثر هنری در گذر زمان تأکید میکند . این سازه، فراتر از یک المان شهری، یک اثر هنری تعاملی است که مخاطب را به مکالمهای صمیمانه با شعر و هنر دعوت
میکند. این اثر، تلاشی است برای زنده نگه داشتن میراث فرهنگیمان در دل زندگی مدرن . در قسمت فایلها سازه اصلي كه ساخته شده اپلود شده و هم نمونه ماكت از چند زاریه اپلود شده تا سازه اصلي از زوایاي مختلف
قابل مشاهده باشه.
